DE STERVENDE ZWAAN

Aphra Burgerhart-Howell, 49-jarig schrikkelkind, schreef met haar chique Cross-vulpen tien ouderwetse brieven die ze alle op de onbestaande datum 29 februari dateerde, want het betrof momenteel geen schrikkeljaar. De bedoeling van dat foutief detail was misschien de alertheid van de ontvangers te testen. Of troost omwille van de gedenkdag van de geboorte. We kunnen alvast meedelen dat bijna niemand van de tien geadresseerden reageerde op deze datering – onopgemerkte fictie dus. Misschien was de inhoud van de brieven – die voor ieder van de bestemmelingen verschilde – te verrassend om op dat kalenderdetail te letten. Mocht een van de tien een opmerking gemaakt hebben in verband met de onmogelijke datering, dan zou Aphra Burgerhart-Howell een gewaarschuwde vrouw zijn. De schrikkeldatum rechtsboven deed echter bij niemand een belletje rinkelen. Negen van de tien brieven vertoonden het sierlijke embleem en het adres van restaurant De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle, een grote toeristische landtong bekroond met een vuurtoren op het uiterste punt. Eigenlijk waren de negen briefhoofden perfecte kopieën van één moederexemplaar dat Aphra via omwegen had weten te bemachtigen. Dat originele exemplaar vernietigde ze na gedane zaken. Ze signeerde haar epistolaire zendingen met een elegante handtekening en haar naam voluit: Aphra Burgerhart-Howell, Biografe. De enveloppes – ze koos voor een milde tint chamois – kocht ze in een warenhuis gespecialiseerd in papier- en feestartikelen in een andere stad. Ze schafte zich in een bekende speelgoedwinkel ook een paars exemplaar van Spy Pens aan, het spionnenbalpennetje waarmee je onzichtbaar kon schrijven. De adressen op de enveloppes schreef ze in niet overdreven grote, maar toch kapitale inktzwarte letters, waardoor die vanzelf al een soort statement of dwingende noodzaak uitstraalden.

De aangeschrevenen, allen vijftigers, waren niet de minste maar ook niet de opvallendste onder de mensheid. Huns inziens belangrijke zaken eisten hun aandacht – soms in de luwte van het woeden van de wereld, soms op een nicheterrein. Vandaar misschien hun onachtzaamheid betreffende de datering. Ze kenden elkaar niet onderling; daar ging de brievenschrijfster althans van uit. Dat speelde eigenlijk ook geen rol. Wel woonden ze allemaal in de wijde omgeving van kust en hinterland ter hoogte van de Hoorn Wringle-landtong.

Norman Dietrich was de eenkleurige chef-kok (tevens eigenaar) van het gerenommeerde restaurant De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle. Zijn kaart vertoonde voor elke dag gerechten, desserts, gebak en dranken in één welbepaalde kleur. Die kleur van de dag werd natuurlijk bepaald door het seizoenaanbod, maar ook door de vindingrijkheid van Norman Dietrichs en zijn partner Myrtille, de bakoventovenares. Hij had één kookboek op zijn palmares staan: ‘Zwanenzangen van de paus van room’, waarin uiterst zuinig met room werd omgesprongen. Wie een cyclus van zeven kleuren had meegemaakt, kreeg het boek cadeau. Uiteraard ontving Norman als enige die brief zonder het zwaanembleem en -adres van zijn eigen zaak, want dat zou vreemd en verdacht geweest zijn.

Frida Erdös had zich als ernstige lerares algebra en statistiek aan de privéschool Arimathea’s Garden daarnaast (en toch ietwat ongezien) ook bekwaamd in een apocriefe tak van de getallenkunde: de numerologie. Hierbij maakte ze gebruik van zowel het Hebreeuwse als het Pythagorese als het Fonetische (ook genoemd Universele) Systeem. Ze hield van volledigheid. Vaak werd ze geraadpleegd door casinospelers, wedrengokkers en beleggers. Soms deelde ze in de winst. Daarmee betaalde ze wel vaker dure mondaine vakantietrips. Frida Erdös’ muzikale voorkeur ging uiteraard naar Bach. Een geluksgetal had ze zelf niet. Inwendig lachte ze zich een breuk om dergelijke nonsens.

Thomas Reclus, weerman bij een provinciale televisiezender, stormfanaat en pluviofiel, tevens publicist over de kosmos en het universum, had een collectie aangelegd van duizenden fragmenten uit literaire romans uit binnen- en buitenland (in vertaling) waarin het waait en/of regent in een of andere vorm, één stukje per auteur. Hij had die verzameling zowel op papier als digitaal. Jarenlang leurde Thomas Reclus ermee bij diverse uitgeverijen, maar copyright-problemen beletten telkens een publicatie als boek. Er was bewondering voor zijn originele bloemlezing, maar de vrees bestond dat diverse auteurs geld zouden vragen voor hun verkozen stukje. Toch ondervond hij geen problemen hieromtrent op zijn blog, waar de verzameling vrij toegankelijk was. In zijn dromen was Thomas vaak een tornadojager op Amerikaanse vlaktes.

Virginia Curie was in maart 1997 getuige geweest van de match in zes partijen tussen Kasparov en de schaakcomputer Deep Blue II, waarbij de mens verloor. Een jaar daarvoor had Kasparov wel gewonnen, van Deep Blue I – de computer won toen één partij. Dit leidde bij wetenschappelijk onderzoekster en later hoogleraar Virginia Curie tot diverse publicaties over ai (artificiële intelligentie), algoritmen en eventualiteiten, waardoor ze de bijnaam Professor in de Toevalskunde kreeg. Na lectuur van al diens boeken onderhield ze correspondentie met Nassim Nicholas Taleb, voormalig beurshandelaar en Distinguished Professor op het Polytechnisch Instituut van de Universiteit van New York. Ze haatte Facebook hartgrondig en was buitenlands lid van de Zwitserse Anti PowerPoint Partei, die de dwang om PP verplicht te gebruiken bestreed.
Pàl Pynchon, Hongaars expat voor een havenmultinational, publiceerde onder een zevental verschillende heteroniemen (het bekendste was Ana Conda) bijdragen, columns en vooral lezersbrieven in kranten, magazines en op blogs. Zijn hobby betrof dus publicitis. Het bezorgde hem een kick wanneer een tekst van zijn hand verscheen. Bladeren in het lijvige plakboek met zijn eigen knipsels bracht hem in een bijzondere staat van genoegen. Zijn idool was dan ook Fernando Pessoa, de Portugese literaire kameleon met de indrukwekkende manuscriptenkist. Ook onderzocht hij vreemde berichten in de pers op zoek naar codes. Omdat hij zelf onder diverse namen opereerde, met soms zelfs persoonlijke fictieve biografieën, werd hij een specialist in deep fake news en allerlei vormen van misleiding. Pàl Pynchon was de hedendaagse versie van de detective of de oorlogscodekraker, echter zonder opgeslagen kraag of kettingrokerij.

Marlene Reilly was de ghostwriter van de biografieën van een wereldbekende snookerspeler, twee politici, een seriemoordenaar en drie bekende burgemeesters. Ze redigeerde in verkiezingstijden partijprogramma’s voor zowel uiterst rechts als uiterst links. Als ze maar betaalden. In eender welke publicatie van haar hand verborg ze als voorzorg haar eigen naam, via bijvoorbeeld een anagram, een acrostichon of een of andere vernuftige taalvondst. Dat had ze geleerd van Galileo Galilei. Marlene Reilly was oraal polyglot, inbegrepen een isolaat-taal als het Baskisch en het ingewikkelde Hongaars (zelfs uit Moldavië). Ze beheerste ook de gangbare Estische gebarentaal en wou binnenkort nog Deens leren: een makkie voor de komende vakantie, die ze zichzelf had gegund na een moeizaam verlopen scriptopdracht voor een reality-tv-zender.

Elysée Bethune geloofde dat het woord ‘geloven’ gekaapt en misbruikt was door de katholieken, die er een monopolie op meenden te hebben en er een valse standaardinhoud aan gegeven hadden. Hij was zogezegd een ‘afvallige ongelovige’, maar die termen konden volgens hem in dat verband dus niet bestaan. Als religiefanaat had hij de Bijbel naar eigen inzichten herschreven, maar dat moest nog ‘op papier komen'. Elysée Bethune was zowel hoogleraar gravitationele natuurkunde als gediplomeerd geneesheer (zijn aanvankelijke roeping). Hij noemde zichzelf een religeus en had zich al vlug laten ontdopen. Bekend is zijn ruime collectie verkeerde lieveheren: mannen-an-de-lat die het hoofd naar links buigen om te luisteren naar de zogezegde slechte moordenaar aan de ‘donkere’ kant van de knekelheuvel. Vreemd genoeg exposeerde Elysée die collectie een allereerste keer in een katholieke kerk, maar dat gebeurde eigenlijk op andermans verzoek.

Sidney Woolf, de Russisch-orthodoxe hobby-organist die hier in eigen land als ambtenaar afwisselend voor BiZa en BuZa werkte, mocht voor de Roemenen en de Russen ooit zijn eigen ‘toelatingsproef’ als spion bedenken en bekokstoven. Hij ontvreemdde uit een museumcollectie aan de kust een Ensor (‘Zicht op duinenkerkje’), liet die een halfjaar verdwijnen en daarna weer opduiken op de meest verrassende plek: datzelfde echte zicht op dat kerkje in de duinen. Zogezegd verlinkt door zijn toenmalige contact, dat plotseling hier in het Westen asiel zocht, bracht Sidney Woolf drie jaar door in een luxeklooster onder toezicht van de Staatsveiligheid. Daarna werd hij kunstschilder. De kleuren van de Provence hadden zijn voorkeur. Het was hem verboden zijn memoires te publiceren, zelfs niet als fictie onder een andere naam.

Johan Hendrik Kahlo was als kleurenblinde (tritanope-type) installatie-artiest in het wereldje van galerijen en musea bekend voor zijn projecten met schimmen en schaduwen, waarvoor hij natuurlijk veel licht nodig had, bijgestaan door lampen en flitsen allerhande. In de vermaarde Encyclopædia Britannica kreeg hij al vroeg ruime aandacht voor zijn uitzonderlijke projecten. Zijn onderwatertentoonstelling in het Hongaarse schaakzwembad in Salgótarján haalde de internationale pers. Johan Hendrik Kahlo nam echter afscheid van de kunstwereld toen hij vijftig werd en wijdde zich daarna volledig aan wat hij ‘de lunatiek’ noemde: de maankunde. Naar eigen zeggen was de maan zijn ‘buitenverblijf’ geworden; Planeet Aarde beschouwde hij alleen nog als zijn ‘binnenverblijf’. Hij schreef elke week een gedicht of een column over de maan.

Marie van Dale had wereldwijd contact met Esperantisten en kunsttalenexperten. Ze ijverde ook voor een grondige herdruk van alle Nederlandstalige publicaties, omdat ze een apart letterteken propageerde voor de doffe e die – zeer verwarrend – diverse verschijningsvormen had en veel frequenter voorkwam dan alle andere klanken samen (o.a. in werkwoorden, meervouden, de, het er, een, -lijk…) Haar voorstel voor een aparte schrijfwijze van deze ‘dofferd’: ə. Marie van Dale kreeg hier en daar haar revolutietje in vaktijdschriften gepubliceerd, maar werd verder niet echt gevolgd door de taalbeleidsmakers. Nochtans kwam de ə al voor in het fonetisch schrift en zat hij ook in de voorraad tekens van de computerprogramma’s. Het handschriftelijke lusje, zowel kapitaal als gewoon, vormde evenmin een probleem. Het nieuwe teken had recht op een eerste of een laatste plaats in het bekende alfabet, omdat de doffe klank zoveel vaker voorkwam dan alle andere klanken samen. Ja: Marie verdiende een standbeeld op een marktje. De Doffe van Dale, met name.

Elk van deze vertegenwoordigers van de mensheid ontving een handgeschreven brief waarin via statig rechts hellend schrift in zwarte inkt werd gemeld dat zij of hij eregast was op een paars diner in restaurant De Zwarte Zwaan. Ook de eigenaar-chef-kok zelf. Niet alleen de kapitale U moest de geadresseerden overtuigen erbij te zijn.

Waarde heer Dietrich                                                                                                  20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op zaterdagvalavond klokslag 18 uur op 30 mei eerstkomend. Ik zou uitdrukkelijk voor paars willen gaan – excuseert U mij mijn kleurrijke vrijpostigheid – de kleur die aanzet tot creativiteit en ook antibacterieel werkt. Uiteraard horen ook mauve, violet, magenta en lila daarbij. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus; wellicht kunt U die avond hoofdzakelijk delegeren en een beroep doen op Uw personeel – rond een paars festijn op mijn kosten. Ieder van deze mensen (die elkaar niet kennen en waarvan ik de namen vooralsnog liever geheimhoud) wordt het onderwerp van een biografie die ik plan. Ik zou graag die avond exclusief Uw zaak afhuren, omwille van ruchtbaarheid, embargo en geheimhouding, U kent dat wel als auteur van een kookboek. Het ware namelijk leuk en wenselijk dat de focus volledig op de tien uitverkorenen komt te liggen. Bovendien is mijn project voorlopig geheim, op verzoek van de uitgeverij. Ik heb begrepen dat De Zwarte Zwaan die avond gewoon open zou zijn. Bij dezen dus de bede om dat alleenlijk voor mij en dat illustere tiental te doen – op een heerlijk Paarseiland om zo te zeggen. Ik vergoed natuurlijk ook graag het derven van inkomsten veroorzaakt door de afwezigheid van andere gasten en extra kosten omwille van de gevraagde paarsheid. Noem die avond gerust Uw prijs; U mag zelfs dubbel rekenen.
Mag ik U verzoeken Uw positief antwoord te vertalen in een paars lint dat U om de hals van de zwaan boven uw toegangsdeuren bindt? Als U voor een zwart lint gaat, zend ik U een tweede brief met een ander datumvoorstel, want dat zal vermoedelijk slechts het enige obstakel betekenen. Ik hoop echter op paars. Neemt u me niet kwalijk dat ik op deze manier contact met U neem: mijn uitgever heeft me verzocht voorlopig zo incognito mogelijk te opereren. Er heerst namelijk nogal wat concurrentie in de biografenwereld.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Norman te mogen aanspreken.

PS Ik zal een paarse stola dragen en ruim op tijd als eerste arriveren.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde mevrouw Erdös                                                                                                    20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
U en Uw tafelgenoten (die elkaar vooralsnog niet kennen) zullen vergast worden op een paars eetmaal (violet, mauve, lila en magenta niet uitgesloten). In dit uitgelezen gezelschap mag U zeker niet ontbreken. Ik weet dat er onder hen interesse bestaat in verband met wat U doet. Misschien wenst U hierbij ook een summiere tafelrede te houden over het paarse getal 7? Eventueel geïnspireerd op de vorm van een zwanenhals? Ik vermoed dat deze numerologische bijdrage bijzonder op prijs gesteld zal worden.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Frida te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS U kunt me herkennen aan mijn paarse stola.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde heer Reclus                                                                                                     20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
Overigens kan ik U namens mijn uitgever melden dat een gesprek over eventuele publicatie van Uw Boze-Buien-en-Brave-Briesjes-bloemlezing in de nabije toekomst mogelijk is. De uitgeverswereld is mij namelijk niet onbekend. Het is dus uitermate belangrijk dat U niet op het paarse diner ontbreekt.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Thomas te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Onderling kennen de tafelgenoten elkaar niet echt, tenzij misschien van naam. Mijn paarse stola is een herkenningspunt.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde mevrouw Curie                                                                                                   20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
De gerechten worden geserveerd rekening houdend met (sta me deze voorgaande woordspeling toe) de rij van Fibonacci, paarse versie dus. Deze recursieve aanpak moet U wis en zeker interesseren. Er zal overigens nog een bekende mede-vakspecialist aanwezig zijn waarmee U van gedachten zult kunnen wisselen.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Virginia te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Ik hoef u waarschijnlijk de kleur niet te verklappen van de stola die ik zal dragen en waaraan U me zult kunnen herkennen?
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde heer Pynchon                                                                                               20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
Dit is dus eens geen lezersbrief. U merkt het: U bent niet onbekend. U kunt daar nog meer werk van maken door bij de andere Bekende Gasten (ik noem ze graag mijn BG’s, hardop: Bee Gees) op mijn paars diner te verschijnen. Deze gasten kennen elkaar onderling niet, of minder goed, of alleen bij name, maar daar zal spoedig verandering in komen: door het diner, bovenal door het boek. U hoort er alleszins ook bij.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Pál te mogen aanspreken, hoewel ik besef dat Hongaarse namen in een andere volgorde vermeld worden dan ergens anders gebruikelijk is.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Bij aankomst stevent U af op de vrouw met de paarse stola. Dat ben ik, Uw gastvrouw.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde mevrouw Reilly                                                                                            20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
Wij zijn concullega’s, zoals U merkt. Ik ken Uw werk goed en put er inspiratie uit. Toch hebben we elkaar nooit ontmoet. Omdat wij vooral met andermans levens bezig zijn, is het interessant dat wij ook elkaar eens leren kennen, biografen onderling. Dit paarse diner kan onze creativiteit alleen maar voeden.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Marlene te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Zodra U een paarse stola ontwaart, weet U dat die toebehoort aan Uw genegen briefschrijfster en collega-biografe.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde heer Bethune                                                                                                20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
Neemt U vooral geen aanstoot aan mijn paarse keuze – de afwisselende gastronomische eenkleurigheid van De Zwarte Zwaan is U wellicht bekend. Mijn keuze heeft niks met de paapse rituelen rond Pasen of rouw of religie te maken. (‘Eerder rauw’ hoor ik U nu olijk op de achtergrond mompelen). Ik hoop U (samen met de negen andere speciale genodigden, die U zelf nog niet kent, maar zij U allicht wel) als opmerkelijk denker en dito verzamelaar te mogen verwelkomen.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Elysée te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Mijn paarse stola (alweer geen religieuze bijbedoeling) zal U wegwijs maken wanneer U aankomt.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde heer Woolf                                                                                               20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
Omdat Uw beroepsactiviteiten en privéleven(s) ontegensprekelijk boeiend en uitzonderlijk zijn geweest, en nog zijn, wil chef-kok en eigenaar Norman Dietrich als eerbetoon een cocktail naar U noemen, met kleurschakeringen van mauve, violet en magenta. Uw cocktail zou het bekende gewaardeerde rijtje aanvullen van Lady Violet, Purple Rain, Russian Spring en Aviator. Komt en proeft U zelf! Uiteraard zijn ook de andere bekende disgenoten, die U nog niet kent, zeer benieuwd naar Uw verhalen. Laat dit allemaal een interessante verrassing blijven.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Sidney te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Bij Uw Mistery Woolf, Uw cocktail dus, past mijn paarse stola perfect. U hebt me immers nog nooit ontmoet. U snapt de hint?
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde heer Kahlo                                                                                                         20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
U ben zo’n uitzonderlijk oud-kunstenaar dat ik in mijn biografie over U graag een tint naar U zou noemen die uw werk typeert en vereeuwigt, maar dat is onmogelijk. Ook Uw maanbetrokkenheid fascineert me mateloos. Als dit geen ingrediënten zijn voor een boeiende biografie! U voelt me al komen: U bent van harte uitgenodigd op het paarse avondmaal die avond in De Zwarte Zwaan, met alle eerbied en begrip voor uw speciale kleurenperceptie. Zelfs de volle maan zal van de partij zijn…
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Johan Hendrik te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Die avond is mijn stola het herkenningspunt.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Waarde mevrouw van Dale                                                                                         20XX-02-29

Als voorbereiding op een serie biografieën over tien opmerkelijke mensen in onze huidige samenleving – laat ik hierbij onmiddellijk opmerken dat ik U daar zeker bij onderbreng – zou ik graag een paars diner plannen in De Zwarte Zwaan op het schiereiland Hoorn Wringle op zaterdagvalavond 30 mei eerstkomend klokslag 18 uur. Bedoeling is dat ik tien eregasten uitnodig – U inbegrepen dus. Men zal zich wederzijds vereerd voelen erbij te horen.
Ik ben van plan in mijn biografie over U uw voorstel in verband met de doffe e toe te passen. Hierover heb ik al met mijn uitgever en diens drukker overlegd. Het zou een primeur betekenen. Daarover kunnen we het die avond zeker hebben. Het zal overigens de aandacht wekken van andere bekende publicisten onder de genodigden – die U op de avond zelf uiteraard leert kennen; zij verwachten U alleszins, maar hun namen hou ik nog even geheim op verzoek van mijn uitgeverij. Dank voor het begrip.
Het moet een bijzonder goed gevoel geven U met Marie te mogen aanspreken.
Ik kan U echter omwille van geheimhouding mijn coördinaten niet geven noch op een andere manier met U afspreken mocht U twijfels of belemmeringen hebben. U moet er echt bij zijn.

PS Ik kies die avond voor een paarse stola; zo weet U onmiddellijk tot wie U zich mag wenden.
Hartelijk
Aphra Burgerhart-Howell, Biografe

Norman Dietrich las de brief, fronste zijn wenkbrauwen en kreeg vrijwel onmiddellijk al enkele paarse ideeën zonder geloof of ongeloof te hechten aan de verdere inhoud van het schrijven. Drie dagen later kwam er een tweede brief, waarin diezelfde A.B-H vroeg of het ook mogelijk was een nieuwe paarse cock- of mocktail te bedenken, genaamd Mistery Woolf. Extra gulle vergoeding voorzien. Vreemde vraag. Even de lavendeltoer op dan maar, in plaats van garnering met een viooltje zoals bij Aviation of Lady Violet.

Frida Erdös las de brief acht keer na elkaar, diagonaal ijsberend in haar serre, achtmaal niet van plan de inhoud ernstig te nemen, bij een sigaret de negende keer twijfelend. Tafelrede??
Thomas Reclus las de brief, schudde het hoofd, schoof het blad weer in de enveloppe en deponeerde die bij de op te volgen zaken.
Virginia Curie las de brief glimlachend en bezocht daarna de internetsite van De Zwarte Zwaan, waarbij ze via de zoekmachine niet tot haar verbazing eerst op het lemma Taleb uitkwam.
Pál Pynchon las de brief, scande die op eventuele codetaal en besloot voorlopig dat hij deel zou nemen aan wat hij dacht een grap te zijn. Hij overwoog hierbij een paarse sjaal te dragen.
Marlene Reilly las de brief hardop voor in haar phone om de mening van haar zus hierover te vragen.
Elysée Bethune las de brief, krabde zich na driewerf lectuur in de haren en boog zich daarna met medische aandacht over de postafstempeling op de enveloppe.
Sidney Woolf las de brief en vinkte schouderophalend 30 mei op de wandkalender naast de lelijke Ierse keukenklok aan.
Johan Hendrik Kahlo las de brief, prikte die op het onthoudbord en googelde daarna ‘paars eten’.
Marie van Dale las de brief en kreeg voortdurend gedachten in verband met verborgen camera’s en tv-programma’s waarin mensen voor schut worden gezet.
Iedereen die de brief had ontvangen, googelde uiteindelijk ‘Aphra Burgerhart-Howell’ en kreeg diverse informatie over verschillende bekende briefschrijvers uit het verleden, maar niet over A.B-H concreet. Iedereen surfte uiteraard ook naar de webstek van De Zwarte Zwaan – de naam Taleb dook her en der op.
Iedereen die na verloop van tijd de brief opnieuw bekeek, zag tot zijn of haar verbazing dat er onder de handtekening een extra zinnetje was verschenen:

                                              U zult me niet vinden op het internet.

Het was met onzichtbare inkt geschreven en openbaarde zich pas enkele dagen later – in het paars.

De algebra-numerologe merkte ook plotseling de onbestaande datum in het briefhoofd op. Ze schrok even, bestudeerde die een halve minuut lang en schreef het euveltje dan toe aan onachtzaamheid of verstrooidheid. Het was ondertussen al 14 maart geworden op de kalenders van het klassieke Westen. Het paars van Pasen naderde, voor wie erin geloofde.

Norman Dietrich knoopte op 15 maart zijn paarse das om de zwanenhals boven de toegangsdeuren van zijn restaurant, graaide enkele boeken bijeen, ook dat van hemzelf, legde de twee brieven van de biografe binnen handbereik, sloeg zijn grote kladschrift open en krabbelde ijverig een uitgebreid woordenveld neer, af en toe aan zijn potlood sabbelend.

--------------------------------------------V-Day------------------------------------------

VIOLET DAY - PURPLE DAY - PAARSE DAG (DINNER)

APERO

Paars - Indigo? - Magenta - Violet - Mauve - Roze? Purper !?
Cocktail of Mocktail Mistery Woolf !!
(2de brief dame Aphra – crème de violette-variant met lavendel? Russian Spring? Andere naam oud recept nieuwe bloem? Parfait… )
Sangria (rood & blauw als varianten paars mogen)
Smoothie met braam, biet, havermout, melk

VOOR (mogelijkheden)

Kalamata’s Emoe-ei grote omelet kleur schaal! Nori en/of Konba gebruiken als wikkels cf. sushi, dashi - basisbouillon
Guajillo ?
Linguine met inktvis Trompette des Morts Braam-Bos- of Engelse kers Sterappel
Bloedworst Lancashire Eendenlever
Muizenoortjes Bloemensalade Lavendel in de jus
Druiven: of Messina of Flame of muskaatdruif
Iets met mosselen?

HOOFD (mogelijkheden)

Coq-au-vin Hazenbout Hertenbief (medium rare) met geroosterde druiven
Marinade: saus van illawarra pruimen - peperbessen – Tragedy pruim?
Voetjes van buisbloempjes korenbloem
Radicchio Aubergine Koolrabi Mexicaanse pepers
Lichtpaarse puree van truffelaardappels met chioggia bietsteakjes + knapperig spekkruim (kleuren?)
Wakame

NA

Geglazuurde viooltjes (ijs, pudding…)
Gebak lavendel
Of iets dat nog niet bestaat heruitvinden?
Eetbaar boek met 10 bladzijden à la hostie/ouwel
Eetpapier (Vragen aan Myrtille!)

LIQUIDES

Paarse wijnglazen rode of rosé
Paarse waterglazen viooltjesmotief
Parfait d’ Amour
Likorette Amarena kersen?
Theekleuren theekopjes

LINNEN - SERVIETTEN - MENUKAARTEN - KAARSEN (Myrtille) mauve lila violet
TAFELSCHIKKING? (A.B-H) - RONDE OF LANGE TAFEL?
EIGEN OUTFIT?
----------------------------------------------V-DAY THE END------------------------------

‘Myrtille!’
‘…’
‘Myrtille!’
‘…’
‘Myrtille!’
Het geluid van de thermomix viel stil.
‘Riep je me?’
‘Wat dacht je! Ik heb al een hele tros bosbessen bijeen gebruld!’
‘Niet overdrijven hé, Norman.’
‘Kom eens kijken!’
‘Wat is er?’
‘Dat purperen… dat paars gedoe, weet je nog wel, die rare eterij eind mei, van die brief… ‘
‘Ja?’
‘Kom eens meekijken. Ik heb wat gedachten… wat paarse gedachten op papier gezet.’
Myrtille pootte een krukje naast Norman neer en boog zich over het eenkleurige kookkladschrift.
‘Amai, da’s al een compleet kookboek.’
‘Ja: ’t schijnt dat paars de creatieve kleur is hé.’
‘Paarse glazen? Prima vondst, Norman!’
‘Ja hé? Een mosselschelp is soms ook ongeveer paars, vind ik, maar de mossel zelf nooit. Tenzij hij doodziek is. Vandaar mijn idee.’
‘Goed bedacht. Er staat wel van alles op. Heb je al een keuze gemaakt?’
‘Nee.’
‘Maar waarom kiest ze voor paars, denk je?’
‘Misschien ook omdat Pasen eh… ‘
‘Maar Pasen is dan al voorbij.’
‘Ook nog waar.’
‘Paarse theekopjes?’
‘Nee. We gaan niet overdrijven. Ik mik er gewoon lavendel in of zo.’
‘Mistery Woolf? Wat is dat?’
‘Die madam wil blijkbaar een van die tien bekende kleine negertjes vereeuwigen in een cocktail. Hij heet Sidney Woolf. Ik moet een nieuwe paarse cocktail of mocktail bedenken die Mistery Woolf zal heten. Ik denk dat ik voor de twee zal gaan: cock en mock. De laatste tijd barst het van de geheelonthouders.’
‘Met al die nieuwe wolven hier in ons land zal dat wel aanslaan.’
‘Of tegenslaan.’
‘Haha. Eh… Ik zie ook blauwachtige dingen. En rode.’
‘Maar die kunnen samen het purper of paars vormen hé. En ik moet ook met de vegetariërs rekening houden. ’t Is niet zo eenvoudig.’
‘Oké chef. En jij moet mee aan tafel?’
‘Dat is het verzoek van de vreemde dame.’
‘Weet het personeel het al?’
‘Jij weet het nu al. Ik update ze binnenkort. Hangt er nog van af wie kan komen van die flexigasten.’
‘Kom jij dan ook in het boek?’
‘Het zijn tien boeken: telkens over een van de tien.’
‘Dus ook eentje over jou?’
‘Eentje? Eén, ja!’
‘Maar je hebt zelf al een kookboek gepubliceerd.’
‘Het is geen kookboek van die Aphra. Het wordt een biografie.’
‘Ah! Een levensbeschrijving. Je wordt nog beroemder.’
‘Ja.’
‘Leven en werken van de paus van room.’
‘Zoiets, ja. Hopelijk mijn zwanenzang niet hé.’
‘Kom ik erin voor?’
‘Dat zal wel hé.’
‘Wie zouden die andere negen gasten zijn?’
‘Geen idee, Myrtille.’
‘Het zijn toch bekende personen?’
‘Ik heb geen tijd om uit te pluizen waarom ze bekend zijn. We gaan dat die avond wel zien.’
‘Het zullen zeker allemaal pennenlikkers zijn.’
‘Of uitvinders. Die komen minder op tv.’
‘’Vertrouw je het zaakje eigenlijk?’
‘Bah ja… waarom niet? En die Burgerhart zal gul betalen, belooft ze.’
‘Het klinkt zo raar allemaal.’
‘Juist daarom. Het valt niet te checken. Geen gegoogel. Dat onzichtbare zinnetje…’
‘Is dat niet verdacht? En vanwaar die dubbele achternaam?’
‘Weet niet. Dubbel gescheiden?’
‘Ha ha. En nu moet je nog een nieuwe cocktail uitvinden ook voor die madam.’
‘Eigenlijk voor die Wolfmeneer hé. Geen probleem. Een onverwachte druppel van iets anders erbij volstaat. Of een schilfer van een purperen rabarberstengel erin… Ik zie wel. Mogelijkheden zat. Een nieuwe naam hoef ik alvast niet te bedenken.’
‘ … zei de beroemde eenkleurige kok.’
‘Amen. Nog iets?’
‘Nee.’
‘Laat me nu maar verder nadenken in het paars. O: vergeet dat eetpapier niet. En iets verrassends paars voor de gebakjes. En kaarsen.’
‘Oké, mystery paus van room.’

Myrtille, partner van Norman Dietrich en pasteitjestovenares, sloeg wel even aan het googelen. Ze tikte ‘Rare diners’ in. ‘Linksdrinkers’. ‘Soep eten met vork’. ‘A. B-H’. ‘Vreemde restaurants’. ‘Paars eten’. ‘Purper of paars’. Ze werd er niet veel wijzer door. Of toch wel een beetje. De klassieker onder de ontspannen gastronomie betrof natuurlijk de moorddiners, die je op honderden locaties mee kon maken. Hoog in de lucht kon je dineren op een platform dat aan een hijskraan bungelde. Het wc-diner bestond erin dat je zittend op een plee uit een toiletpot at. De gerechten waren natuurlijk bruin: chocolademousse, bruine soep… Je kon ook, vastgebonden in een dwangbuis, gevoederd worden door serveersters in verpleegplunje, bijvoorbeeld uit een kots-emmertje of een ondersteek. Een variant hiervan kon je meemaken als gevangenen – in een afgehuurde gevangenisrefter met bijbehoren. ‘Het blijft je levenslang bij,’ zo luidde de slogan hier. Ietwat extremer, natuurlijk weer in Japan, verliep het kannibalendiner, waarbij je met eetstokjes ingewanden uit een door de ober opengesneden pop op tafel plukte, zijnde sushi in bloedrode saus. Verder waren de breugelmaaltijden, verkleedpartijen, comedybarbecues en zeefestijnen ruim vertegenwoordigd. Weinig eenkleurigheid te ontdekken, gelukkig voor De Zwarte Zwaan op de landtong Hoorn Wringle.
Myrtille klapte haar laptop dicht en surfte verder op de golven van haar gedachten. Wat kon die ABH-vrouw van plan zijn? Waarom paars? Waarom tien? Ook moordplannen? Een Agatha Christietje doen?

Aphra checkte in de loop van de nieuwe lente af en toe het paarse textiel om de zwanenhals boven het restaurant, bij shoppinguitstapjes naar het nabijgelegen schiereiland Hoorn Wringle. Je moest al goed speuren om de paarse das te ontdekken; gelukkig wapperde die meestal in de wind die bijna altijd over de uitham streek. Overal had de horeca het moeilijk. Ook hier, aan zee op een druk bewandelde en befietste nes, traditiegetrouw een goede plek voor wining and dining. Nog één ander restaurant (‘Fork & Pork’), twee cafés en de nachtclub ‘C*side’ schoten over van een veel groter gamma aan drenk- en eetplekken uit de gouden consumententijden op de toeristische landtong. Restaurant De Zwarte Zwaan werkte ondertussen ook met flexijobs – reservisten die alleen maar de eenkleurigheid begeleidden, serveerden en afwasten.

Op 30 mei nam Thomas Reclus zijn paraplu mee naar Hoorn Wringle, hoewel de zon scheen. Hij plande er een wandeling vooraf en er kon regen in aantocht zijn.
Op 30 mei hing Norman Dietrich het bord PRIVEFEEST aan zijn deur, terwijl hij nog even zijn paarse das bekeek, zwakjes bewegend in een bries.
Op 30 mei twijfelde Frida Erdös nog tot de middag of ze wel naar dat paars gedoe zou gaan. Een tafelrede over getallen was uitgesloten. Vooral niet over de zeven. Zo cliché.
Op 30 mei moest Marlene Reilly alle zeilen bijzetten om haar vriendin ervan te overtuigen dat het diner zonder partner was – al stond dat niet uitdrukkelijk in de brief.
Op 30 mei kocht Pàl Pynchon in een opwelling nog een nieuw overhemd.
Op 30 mei knipte Elysée Bethune zijn snor wat bij.
Op 30 mei belde Virginia Curie als enige van de negen genodigden voor alle zekerheid naar De Zwarte Zwaan. Myrtille bevestigde het bestaan van het paarse diner en het aanvangsuur. Daarna nam Virginia een bad met paarse badolieparels.
Op 30 mei tuurde Johan Hendrik Kahlo nog urenlang naar internetsites over kleuren. Hij leerde dat paars een roodachtig blauwe (of blauwachtig rode) kleur was waarvan de grenzen niet duidelijk vastlagen. De kleur die de meeste mensen paars noemden, lag ergens tussen violet en magenta en was daarmee een extra-spectrale kleur. Er was overlap met lila (lichtpaars), roze en purper. Johan werd er niet veel wijzer door en scherpte dan maar zijn potlood voor een kladversie van zijn zoveelste column over de maan.
Op 30 mei bezocht Marie van Dale in de namiddag eerst nog haar man in het Schweitzer Ziekenhuis op de afdeling Oncologie.
Op 30 mei kocht Sidney Woolf geassisteerd door zijn vrouw een nieuw overhemd in dezelfde winkel als waar Pàl Pynchon het zijne kocht. De beide mannen waren op hetzelfde ogenblik in de winkel, maar kenden elkaar niet.

In de namiddag van 30 mei schreef Francine Slagmuylders een brief aan zichzelf, die ze met tien namen ondertekende, telkens variërend van schrift. Als onderlegger gebruikte ze de map waarin de verzamelde documentatie stak over haar tafelgasten. Op de achtergrond begeleid door slaapverwekkende klassieke muziek van een radiozender rookte ze bedachtzaam sigaret na sigaret. Over haar stoel hing een paarse stola klaar. De brief bestond maar uit één zin.

                                  We vonden U inderdaad niet op het internet.

Op weg naar De Zwarte Zwaan zou ze de brief op de bus doen.

‘De vrouw met de paarse stola verwelkomde me hartelijk, alsof we oude bekenden waren.’ (PP)
‘De sierspeld op die paarse stola van de vrouw verbeeldde een zwaan.’ (SW)
‘Was de stola van die vrouw werkelijk paars?’ (JHK)
‘De vrouw met de paarse stola begroette me tot mijn verbazing in het Esperanto.’ (MvD)
‘Welke keizerin of godin wou de vrouw met de paarse stola imiteren? Aphradite?’ (MR)
‘Stola: het woord klinkt al zo saai en lelijk en kleerkastachtig als het ding zelf.’ (EB)
‘De vrouw met de paarse stola had ook paarse lippenstift op.’ (FE)
‘De vrouw met de paarse stola zorgde zowel voor een rauw- als voor een rouwmaaltijd.’ (TR)
‘De vrouw met de paarse stola had haar eigen laatste avondmaal geregisseerd.’ (VC)
‘Ik zou mijn zaak nu De Stervende Zwaan kunnen noemen.’ (ND)
‘Ik kan het woord ‘stola’ niet meer horen.’ (JD, Commissaris van Politie, Zone ISCO & Hinterland)

Eenmaal gezeten en gegeten schoot de vrouw zich tot ontzetting van iedereen vlak na het dessert door het hoofd en belandde aldus in de biografieën van enkele van de tien bekende gasten – die later wellicht nog geschreven zouden worden. De afschuw en de verbijstering onder de disgenoten konden niet groter zijn. De rouwkleur paars was alvast uitdrukkelijk aanwezig. Aphra Burgerhart-Howell, in het werkelijke leven Francine Dorothea Slagmuylders, 49, schrikkelkind, auteur van twee zelf betaalde dichtbundeltjes in eigen beheer onder de naam Dorothea Winderinck, was bang om 50 te worden. Na haar ontslag uit Number Fourteen, Instituut voor Breinvariantie & Neurodiversiteit in een overgebleven bos op het vasteland, waar ze wel nog altijd stemmen bleef horen, maar dat verzweeg, leende ze enkele identiteiten uit de klassieke briefschrijverij, smeedde die aaneen tot een heteroniem annex beroep en orkestreerde aldus haar eigen laatste avondmaal in het gezelschap van tien door haar bewonderde genodigden. Een zwanenzang.

Naschrift

‘Een jongeman verzamelde een miljoen postzegels, ging erop liggen en schoot zich dood.’ (Anton Pavlovitsj Tsjechov)

‘Een levensmoeë vrouw verzamelde tien bekende mensen om zich heen, ging ertussen zitten en schoot zich dood.’ (Marlene Reilly, openingszin biografie ‘Tien paarse kaarsen’)

JORIS DENOO/SJORS DNO

joris.denoo@gmail.com